O Mahur 6 Mayıslarda Beste Çalmıyor, Müjgan ile Bizler Ağlaşıyoruz!
Ampülle değilmiş aydınlıkları, güneşten ışık yontan sert, pırıl pırıl genç adamlarmış hepsi!
Hiçbirinin davaları, ihya olmak, ihtişamlı saraylar yapmak, damatlı enişteli, hısım akrabalı bir rejim inşa etmek değildi şüphesiz!
Hoyrat gülüşleri, apaydınlıktı yüzleri, kocamanmış yürekleri, çocukçaymış neşeleri.
Tertemiz kavgaları, yipyiğit dostlukları...
O güzel insanlar o güzel atlara binip gitseymiş keşke!
Şenlikleri dağıtıldı, haklarında kanlı kalemler kırıldı, acı bir yel kaldı bize!
Bir de mayıslarda depreşen sıralı sırasız kederli yalnızlığımız...
Elbette Türkiye'de de en uzun koşuysa devrim!
Onlar, onun şüphesiz ki en güzel 100 metresini koştular!
En sekmez lüverin mermisinden fırlayarak ilk onlar göğüslediler ipi!
Aşk olsun size abiler! Aşk olsun!
Üç! Üç! Üçe üç istiyoruz diye el kaldıran namussuzlara bin kez yuf olsun!
Memleketi sağcılara, dincilere, kincilere, gericilere teslim etmek için Deniz'i, Mahir'i, Hüseyin'i, Yusuf'u, İbo'yu, ülkenin sol yanını, aklını, vicdanını, kötürüm edenlere lanet olsun!
Yüzlerce genci astılar, vurdular, işkence ederek öldürdüler!
Ülkenin topraklarını, fabrikalarını, limanlarını, ormanlarını, nehirlerini, madenlerini sattıracak, 6. Filoculara karşı şükür namazı kılabilecek cibilliyetsiz bir nesli beslediler!
Ortada besleyip büyüttükleri mütedeyyin hırsızlar, erdemli haydutlar, halis niyetli talancılar, alnı secdeye değen yağmacılar kaldı!
Şüphesiz ki Deniz Gezmiş'in, Hüseyin İnan'ın, Yusuf Aslan'ın kimseyi öldürmediklerini, Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin rejimini değiştirebilecek kadar örgütlü, güçlü olmadıklarını Cüce Mahkeme Heyeti de biliyordu!
Cüce Mahkeme Heyetleri, idamları için el kaldıran namussuzlar küfürle hatırlanıyor!
Kavgaları, inatları, öngörüleri hâlâ yaşıyor, alkışlanıyor!
Hâlâ saygı duyuluyor mücadelelerine!
Deniz, son söz:
"Yaşasın tam bağımsız Türkiye!
Yaşasın Marksizm Leninizmin yüce ideolojisi!
Yaşasın Türk ve Kürt halklarının bağımsızlık mücadelesi!
Kahrolsun emperyalizm!
Yaşasın işçiler, köylüler!”
Yusuf, son söz:
" Ben ülkemin bağımsızlığı için bir defa öleceğim. Sizler bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz.Biz halkımızın hizmetindeyiz.Sizler Amerika'nın hizmetindesiniz. Yaşasın devrimciler! Kahrolsun faşizm!"
Hüseyin, son söz:
"Ben şahsî hiçbir çıkar gözetmden halkımın mutluluğu ve bağımsızlığı için savaştım.Bu bayrağı bu ana kadar şerefle taşıdım. Bundan sonra bu bayrağı sonsuza dek Türk halkına emanet ediyorum.Yaşasın işçiler, köylüler ve yaşasın devrimciler. Kahrolsun faşizm."
Aşk olsun size güzel abiler! Aşk olsun!